L'imperatrice | Pulsar

Met twee succesvolle albums en een uitverkochte wereldtournee op zak is het in Parijs gevestigde L'Imperatrice uitgegroeid van een instrumentale act uit de goede tijd gecreëerd door muziekcriticus Charles de Boisseguin tot een zeskoppige krachtpatser wiens brutale mixen van funk en Frans Touch, disco en deephouse bevatten nu de aanstekelijke zang van zanger Flore Benguigui. Hun nieuwe album Pulsar is een gefocuste maar verreikende plaat, het jubelende testament van een band die veel te zeggen heeft en de vaardigheden heeft om het zelf te zeggen.

In tien nummers beweegt L'Imperatrice zich vrij en gezaghebbend tussen de geluiden waar ze van houden, waarbij ze hiphop, kosmische en moderne pop overbruggen met hun meest onbeschaamde omhelzingen van French Touch en internationale house ooit. Benguigui zingt ondertussen stoutmoedig over zelfbekrachtiging door schoonheidsnormen, leeftijdsdiscriminatie en saaie normaliteit te omzeilen, met een beetje hulp van een opwindende groep nieuwe vrienden.

Maggie Rogers, een oude fan die de band meerdere keren had gezien, vloog naar Parijs om het slanke en sierlijke 'Any Way' te leiden, waarbij ze het nummer met een ongegeneerde uitstraling benaderde. Ze hadden een soortgelijke ontmoeting met Erick de Architect, die zo enthousiast was over het op samples gebaseerde en panoramische "Sweet & Sublime" dat Benguigui een van haar eigen verzen schrapte om meer ruimte voor hem te maken. En de Italiaanse zangeres Fabiana Martone (Nu Genea) bedacht de melodie voor "Danza Marilu" op het moment dat ze de disco-dreun hoorde.